Gedeeltelijk smelten van de kern van de reactor St Laurent 2. Dit nucleair ongeval leidde tot vervuiling van de Loire door plutonium.
Wat de media zeggen:
Plutonium gedumpt in de Loire 35 jaar geleden
06/05/2015 18:52
Een nucleair ongeval dat in maart 1980 plaatsvond in de elektriciteitscentrale van Saint-Laurent-des-Eaux... resulteerde in de vervuiling van de Loire door plutonium. Het Canal+-rapport onthult deze feiten die destijds werden genegeerd.
In zijn voorstelling"Speciaal onderzoek", Canal+zond eerder deze week een onderzoek uit: "Nucleair, de politiek van leugens". Rapport dat de ernst benadrukt van het nucleaire ongeval dat 35 jaar geleden plaatsvond in Saint-Laurent-Nouan. Rapport waarin de voormalige president van EDF Marcel Boiteux de lozing van plutonium in de Loire in 1980 in Saint-Laurent-des toegeeft -Eaux (Loir-et-Cher).
The New Republic blikt in haar editie van morgen donderdag 7 mei terug op deze gebeurtenissen.Er was door de elektriciteitsproducent geen rapport ingediend over de lozing van plutonium in de Loire aan de departementale toezichtscommissie. Michel Eimer, toenmalig burgemeester van Saint-Gervais-la-Forêt, algemeen raadslid en destijds lid van de controlecommissie van de fabriek, bevestigt met name dat het enkele jaren heeft geduurd om de omvang van het ongeval te meten. Hij legt ook uit dat informatie afkomstig was van het onafhankelijke laboratorium van Normale Sup van professor Martin die toen
nam het initiatief om monsters te nemen van sedimenten in de bodem van de Loire die uit de monding omhoog gaat... Hij vond sporen van plutonium waarvan de dosering overeenkomt met de lozingen van een reactor die stopt in Saint-Lawrence. Stroomopwaarts van deze plant zijn er geen.
Ook de NR stelde vragende ecoloog afgevaardigde Denis Baupin, die de regering op dit punt uitdaagde. Deze vraagt zich met name af, na "gefilmde en onbetwistbare bekentenissen van een voormalige CEO van EDF, in de tijd dat EDF 100% in handen was van de staat": "Is het achter de rug van de staat gedaan of niet? Ook vraagt hij zich af wat de nog mogelijke inslagen langs de Loire zijn.
Tot slot is de NR geïnterviewdJean-Baptiste Renaud, de auteur van het Canal+-rapport, die achter de schermen onthult.
>> Ter info: plutonium is een van de gevaarlijkste nucleaire afvalstoffen die het nodig heeft24.000 jaar om de helft van zijn radioactiviteit te verliezen.
Persbericht van het ministerie
Woensdagmiddag laat stuurde Ségolène Royal, minister van Ecologie, Duurzame Ontwikkeling en Energie, een perscommuniqué waarin ze met name aangeeft dat ze "de huidige EDF-leiders en van de tijd heeft gegrepen en een onderzoek is gestart door de bevoegde inspectie-instanties". En specificeert dat:
dit ongeval is bekend en wordt bijvoorbeeld vermeld in de database van nucleaire ongevallen in Frankrijk die op de ASN-website wordt gepubliceerd
(Video) Gypsies against City Hall: A permanent tension - Documentary
En om naar een link te verwijzen, waar het om gaatschade aan de kern van de Saint-Laurent A1-reactor... geen plutonium in de Loire.
Aan de centrale kant
Deze woensdag liet de plant via haar communicatieafdeling weten:
na te hebben voldaan aan de destijds bij ministerieel besluit van juni 1979 vastgestelde limieten voor de vergunning voor het lozen.
Het zorgt er ook voor dat deze lozingen vervolgens werden aangegeven bij de bevoegde autoriteiten.
Franse nucleaire leugens
DE WERELD | 04.05.2015 om 14:23 • Bijgewerkt op 04.05.2015 om 14:39 |
Een stichtelijk onderzoek naar de geheimen van deze industrie, waarvan de verdiensten ons sinds de jaren zestig worden geprezen (maandag 4 mei om 22.55 uur, op Canal+).
Volgens deze documentaire zijn de leugens over Franse kernenergie net zo giftig als radioactiviteit. Sinds de jaren zestig hebben de verschillende regeringen ons verzekerd dat kerncentrales uiterst veilig zijn, tot op het punt dat ze nooit het minste ongeluk hebben hoeven betreuren. En dat is nog niet alles: de elektrische energie - geproduceerd door de 58 reactoren van het land - is schoon en goedkoop. Een mythe, volgens de auteurs van Nuclear, de politiek van leugens?, die er plezier in scheppen om de al te mooie 'fabel' van de voordelen van het atoom te deconstrueren, om niet te zeggen uit te schakelen.
Dit nieuwe "Speciaal onderzoek"-onderzoek begint in een dorp in Loir-et-Cher, Saint-Laurent-Nouan, waar de elektriciteitscentrale Saint-Laurent-des-Eaux staat die sinds de inhuldiging in 1963 twee ongevallen heeft meegemaakt. genegeerd door EDF. De eerste dateert uit 1969, de tweede – ernstiger – uit 1980. De oorzaak: een onderhoudsdefect dat leidde tot oververhitting en smelten van een van de twee reactorkernen, waarbij plutonium vrijkwam – een zeer radioactieve stof en gevaarlijk – dat de sitebeheerders hebben besloten om er vanaf te komen, af te wijzen in... de Loire. Een illegale praktijk in die tijd en die vandaag de dag nog steeds illegaal is.
Surrealistisch
Het is spijtig dat de huidige leiders van EDF niet wilden spreken. Alleen Marcel Boiteux, voormalig voorzitter van de groep (van 1979 tot 1987), en nucleair vakman, stemde toe. Wat hij zegt lijkt nauwelijks geloofwaardig, en zijn interview met de journalist surrealistisch. Gevraagd naar wat ambtenaren ertoe bracht het plutonium in de Loire te dumpen, antwoordt meneer Boiteux zonder met zijn ogen te knipperen: "Het is nog steeds niet veel." "Het is plutonium, het is verboden", reageert de journalist verbaasd. "Ja natuurlijk, het is niet goed, maar dat geeft niet", verdedigt de oud-baas. "Het is illegaal", benadrukt de verslaggever. “Het is illegaal om je buurman te vermoorden terwijl je aan het rijden bent, en je komt de auto voor je tegen en je houdt je stuur slecht vast. Bij een ongeval gebeuren er illegale dingen, als je het weet”, legt de erevoorzitter van EDF met een glimlach uit. Een dergelijk ongeval zou echter systematisch de evacuatie van de omliggende bewoners moeten vereisen.
Hoe zit het dan met opslagplaatsen voor radioactief afval? En kunnen we zeggen dat kernenergie schone energie is? Anne Lauvergeon, voormalig president van Areva, verzekerde onlangs dat kernenergie, in termen van afval, het equivalent van "een olympisch zwembad" produceert.Waar of niet waar? Volgens de berekeningen en de verschillende onthullingen van de documentaire zou het volume van dit afval eerder overeenkomen met bijna 200 olympische zwembaden. Het is uit de toon.
Evenzo zijn we verre van de waarheid als ons wordt verteld dat kernenergie niet duur is. De rekening voor de renovatie van kerncentrales die sinds 2012 is uitgevoerd, zou namelijk 110 miljard euro bedragen, d.w.z. het dubbele van het bedrag dat EDF heeft voorgesteld.
Niet-gepubliceerde documenten ter ondersteuning, dit onderzoek ontmantelt vakkundig - en met pedagogiek - het discours dat vandaag wordt gevoerd over Franse kernenergie. Een toespraak die tot doel heeft geruststellend te zijn, met name door het gebruik van bepaalde woorden in plaats van andere. Communiceren spreken bijvoorbeeld liever van 'ontspanning' en nooit van 'lekkage'. Het understatement zegt het allemaal.
Lozingen van plutonium in de Loire: Ségolène Royal opent een administratief onderzoekVervuiling | 07 mei 2015 | Philippe Collet
Op woensdag 6 mei kondigde Ségolène Royal aan dat ze "een onderzoek had laten uitvoeren door de bevoegde controle-instanties (Algemene Raad voor Economie en Algemene Raad voor Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling)" om "licht te werpen op de omstandigheden [van de plutoniumlozingen in de Loire in 1980] en over de informatie waarvan de controleautoriteiten toen profiteerden". Evenzo kondigt de minister van Ecologie aan dat ze contact heeft opgenomen met de huidige en de huidige EDF-managers over deze radioactieve lozingen.
Dit administratief onderzoek volgt op een rapport dat op maandag 4 mei werd uitgezonden, waarin Marcel Boiteux, CEO van EDF van 1967 tot 1987, uitlegde dat het overheidsbedrijf tijdens het ongeval in 1980 afvalwater met plutonium in de Loire had geloosd. het smelten van de kern van grafietgasreactor nummer 2) geclassificeerd op de internationale schaal van nucleaire gebeurtenissen (INES) met een schaalverdeling van 0 tot 7 is al lang bekend, het vrijkomen van plutonium was dat niet. "Het is nog steeds niet veel", zei de voormalige EDF-manager, die uitlegde dat "bij een ongeval illegale dingen gebeuren".
Naar een gerechtelijke procedure?
Naar aanleiding van deze uitzending had ecoloog gedeputeerde Denis Baupin een schriftelijke vraag gesteld aan de minister. "Was de staat op de hoogte van deze ongevallen? Heeft hij toestemming gegeven voor radioactieve lozingen in de Loire en heeft u hem geïnformeerd, ook al hadden de naburige bevolking integendeel baat moeten hebben bij een evacuatie?", Vraagt l gekozen, die "de opvolging, in het bijzonder juridisch, die de minister van plan is te geven aan deze zeer ernstige misdrijven die laat aan het licht kwamen".
Daarnaast vraagt de parlementariër "om analyses uit te voeren in de directe omgeving van deze installatie om de nog aanwezige impact van deze ongevallen te meten, en wenst hij het standpunt van de regering te kennen over de noodzakelijke sanering van de directe omgeving van deze kerncentrale". .
Ten slotte kondigde het Nucleair Observatorium aan dat het "zijn advocaat had gegrepen om een klacht in te dienen tegen EDF en zijn toenmalige CEO Marcel Boiteux, en tegen politieke leiders die mogelijk medeplichtig waren". "Zelfs als het ongeval in 1980 heeft plaatsgevonden, zijn de door EDF uitgevoerde lozingen niet noodzakelijkerwijs voorgeschreven omdat ze jarenlang hebben plaatsgevonden", schat het Observatorium, dat van mening is dat "alleen een onderzoek waartoe door justitie is besloten, ondersteund door onafhankelijke deskundigen, in staat zal zijn om te bepalen wanneer deze lozingen zijn gestopt".
Bijzonder onderzoek 2015 Nucleair: de politiek van leugens?
Documentaire Informatie - 2015 - Canal+
https://www.youtube.com/watch?v=prBMMMAb5jM
Wat we zeiden:
SCHANDALEN IN DE KERNCENTRALE VAN ST-LAURENT-DES-EAUX
PERSBERICHT van 25 oktober 2000
In de kerncentrale van Saint-Laurent-des-Eaux (Loir-et-Cher) vonden in 1969 en 1980 twee gebeurtenissen plaats, die destijds door EDF bescheiden als incidenten werden omschreven, hoewel het inderdaad echte nucleaire ongevallen waren.
De feiten zijn overweldigend: van 1969 tot 1985 vonden er radioactieve lozingen plaats van (onder andere) alfastralers, d.w.z. de meest giftige radio-elementen. de Loire. We kunnen de verhoudingen schatten op 60% plutonium 239 (waarvan de halfwaardetijd 24.400 jaar is) en 40% americium. Dit cijfer moet worden vergeleken met de jaarlijkse innamelimiet voor het publiek van 10 becquerel. Als we weten dat het voldoende is om een paar microgram plutonium in te nemen of in te ademen om kanker te veroorzaken, is er reden tot bezorgdheid. EDF negeerde destijds echter al deze mogelijke gevolgen voor de bevolking.
De situatie blijft vandaag zeer zorgwekkend. Twee opslagsilo's aan de rand van de fabriek met radioactief afval voldoen niet meer aan de huidige veiligheidscriteria. In deze silo's werd bijna 2.000 ton bestraald grafiet, afkomstig van de werking van twee oude kernreactoren (uit de aardgassector natuurlijk uranium - grafietgas), in bulk gedumpt. De totale activiteit, in de orde van grootte van petabecquerel of een miljoen miljard becquerel, wordt niet gerapporteerd in de inventaris van ANDRA (National Agency for Radioactive Waste Management). De opeenvolgende directies van de centrale hebben het "legen" van dit afval al zo'n vijftien jaar aangekondigd zonder dat de beloften tot op heden zijn nagekomen.
EDF gaf onlangs aan dat er een afgesloten omheining zou worden gebouwd rond de silo's om de opslag uit te breiden, zonder ooit te specificeren wanneer de werkzaamheden zouden beginnen. Na 15 jaar verwaarlozing geeft EDF er de voorkeur aan dit afval te laten zoals het is in plaats van het in de voorgeschreven containers te stoppen. Het laatste veiligheidsrapport voor deze silo's voor de opslag van kernafval dateert van mei 1993 en is na de voorgeschreven vijf jaar niet herzien. Dit rapport beschrijft nog steeds een faciliteit die wordt beheerd door agenten van een dienst die al jaren niet meer bestaat. De laatste manoeuvre dateert van november 1994, er is nooit een definitieve sluiting geweest, alsof deze silo's nog in bedrijf waren. Bovendien is er nooit onderzoek gedaan naar de ontmanteling van de twee oude reactoren die in 1990 en 1992 zijn stopgezet. Ze zijn niet gebouwd met het oog op ontmanteling. Vandaag is er geen oplossing voor de verwijdering van radioactief grafiet, dat zwaar verontreinigd is met alfastralers.
Veel succes aan onze kleinkinderen die voor de afbouw zullen zorgen, misschien ooit...
Michel BRUN (EDF-agent, vakbondsman CGT in de fabriek in Saint-Laurent-des-Eaux), tel.: 02 54 44 81 41
Philippe BROUSSE ("Sortir dunuclear" netwerk), tel.: 04 78 28 29 22
Infonucleaire: EDF loog jarenlang door de gedeeltelijke of volledige kernsmelting van de kern van een van zijn energiecentrales voor onmogelijk te houden.
>Chronologische lijst van ongevallen en ernstige incidenten op een reactor
17 oktober 1969 - Saint-Laurent-des-Eaux (Loir-et-Cher, Frankrijk). Fusie van 50 kg uranium tijdens een laadoperatie van de grafietgasreactor Saint-Laurent 1 (480 MWe). De verontreiniging zou beperkt zijn gebleven tot het terrein. Meer dan een jaar reparaties.
10 februari 1980 - Saint-Laurent-des-Eaux (Loir-et-Cher, Frankrijk). Oververhitting van de brandstof en totale versmelting van twee elementen (d.w.z. 20 kg bestraald uranium) tijdens een te snelle toename van het vermogen van de grafietgasreactor Saint-Laurent 2 (515 MWe). Aanzienlijke verontreiniging in het interventiegebied voor reparatie (10 rem/uur bij contact). Volgens het SCPRI blijft de instraling van de buurtbewoners onder het maximaal toelaatbare. Meer dan een jaar reparaties.
https://www.dissident-media.org/infonucleaire/accidents_reacteurs.html
Wat de ASN zegt:
13 maart 1980... ernstig incident op de tweede eenheid van Saint-Laurent A
Controle nr. 110, april 1996
De twee reactoren die de A-fabriek in Saint-Laurent-des-Eaux (Loir-et-Cher) uitrusten, behoren tot de reeks van vijf uranium-natuurlijk-grafiet-gas (UNGG)-eenheden die vanaf 1956 door EDF werden ingezet, aanvankelijk op de site van Chinon (EDF 1, 2 en 3) vervolgens van Saint-Laurent en ten slotte, voor de laatste van hen, van Bugey.
De twee reactoren van Saint-Laurent-des-Eaux hebben een nieuw zogenaamd "geïntegreerd" ontwerp ingehuldigd, d.w.z. de bak van voorgespannen beton bevat de reactorkern en de boven elkaar geplaatste warmtewisselaars, evenals het primaire circuit. Ongeveer 3.000 verticale kanalen met elk 15 splijtstofelementen zijn gerangschikt in de grafietstapel; ze worden gekoeld door neerwaartse circulatie van koolstofdioxide aangedreven door 4 turbofans.
Op 13 maart 1980, om 17.40 uur, was reactor 2 die op zijn nominale vermogen, namelijk 440 MWe, werkte, het onderwerp van een ernstig incident: een plotselinge toename van de radioactiviteit van het koelgas leidde tot de automatische stopzetting van de reactornoodsituatie. De analyses van de verschillende elementen die in de CO2 aanwezig waren, maakten het mogelijk om de volgende dag te concluderen dat een aanzienlijke hoeveelheid bestraald uranium was gesmolten.
Nadat de doeltreffendheid van de jodiumvallen was geverifieerd, werd de binnenkant van de kern weer op atmosferische druk gebracht om vanaf 24 maart de uitvoering van het schoorsteenobservatieprogramma mogelijk te maken, eerst in C02 en vervolgens vanaf 4 april in de lucht .
Waarnemingen die vervolgens met een camera in de kist konden worden gedaan, gaven aan dat het incident het gevolg was van een plaatselijk koeldefect door de gedeeltelijke verstopping van circa 6 kanalen door de aanwezigheid van een metalen plaat met een oppervlakte van circa 0,5 m2. Deze waarnemingen toonden ook aan dat de beschadigde brandstof gelokaliseerd was gebleven in de kernkanalen. Na het verplaatsen van de betreffende plaat kon het lossen van de splijtstofelementen en andere componenten uit de door het incident getroffen kanalen worden uitgevoerd met de gebruikelijke middelen voor deze operaties.
Daarom konden vanaf 3 juni de restauratiewerkzaamheden aan de installatie worden uitgevoerd:ontsmetting van het onderste deel van de caisson, met behulp van een op afstand bestuurbare robot, om latere interventie door personeel mogelijk te maken;expertise van de interne structuren (die het mogelijk maakten om de oorsprong te bepalen van de plaat die het lokale kernkoelingsdefect veroorzaakte), vervolgens reparatie en in het bijzonder vervanging van een aantal defecte stroomlijnkappen;berging van radioactief afval als gevolg van het smelten van splijtstofelementen. Eén splijtstofelement vertoonde een aanzienlijke smelting van de bekleding en twee elementen waren volledig gesmolten, waarbij het uranium (ongeveer 20 kg) en het magnesium van de bekleding grotendeels in het juk van de afvalbak in het onderste deel van het kanaal zaten en zijn integriteit hadden behouden.
Het schoonmaken van het kanaal, door middel van borstelen en stofzuigen, van de plaat, met behulp van speciaal gereedschap, werd eind november voltooid, maar dat van het ondersteuningsgebied, dat zich onder het beschadigde kanaal bevindt, dwong de eerste ontwikkeling van mock-ups af en werd pas in maart 1981 voltooid. Om het grootste deel van het radioactieve stof dat nog in de reactor aanwezig was te verwijderen, moest onder de wisselaars een filtersysteem worden geïnstalleerd dat eerst koud, tot begin 1982, daarna heet werd uitgevoerd en profiteerde van nucleaire verwarming ; na talloze controles en verificaties kreeg de reactor begin oktober 1983 eindelijk toestemming om weer op zijn nominale vermogen te werken.
Dit incident, dat leidde tot een sluiting van de installatie gedurende bijna vier jaar, is typerend voor niveau 4 op de [media] Ines-schaal: het leidde niet tot enig significant risico buiten de site (met name radioactieve lozing), maar het leidde tot aanzienlijke schade aan de faciliteit, waardoor er ernstige problemen ontstaan bij de terugkeer naar de normale situatie op de site (gedeeltelijke instorting van de kern, verlies van de eerste insluitingsbarrière, verhoogd blootstellingsrisico voor de werknemers, ...).
[...] Afgezien van het specifieke technische aspect van grafietgasreactoren, bevestigt dit incident het primaire belang voor de veiligheid, voor welke reactor dan ook, van het principe van permanente kernkoeling. Hoewel vanaf de ontwerpfase adequate voorzieningen moeten worden getroffen om de kans op het optreden van een dergelijk incident, waarvan de oorzaak van verschillende aard kan zijn, afhankelijk van de beschouwde concepten (hydraulisch, mechanisch, chemisch, enz.), zoveel mogelijk te verkleinen. Het is het er ook mee eens dat de vergunninghouder moet beschikken over een breed scala aan bewakingsmiddelen die vroegtijdige opsporing mogelijk maken of zelfs voorkomen.
Jean-Marc Saur, adjunct-directeur belast met grafietgasreactoren en onderzoeksreactoren.
Controle nr. 110, april 1996: (Herziening van de Autoriteit voor Nucleaire Veiligheid)
https://www.dissident-media.org/infonucleaire/saint_laurent.html